Προκαλών οργανισμός:Armillaria mellea
Η σήψη ρίζας Αrmillaria, είναι γνωστή και ως μύκητας ρίζας δρυός, μπορεί κατά περίπτωση να καταστρέψει εσπεριδοειδή. Η Armillaria mellea προσβάλλει πολλά αγγειόσπερμα και γυμνόσπερμα. Οι ξενιστές περιλαμβάνουν οπωροφόρα δέντρα (εσπεριδοειδή, ροδακινιές, αμυγδαλιές, αβοκάντο, κακαόδεντρα, καφεόδεντρα, ακτινίδια κ.λ.π.), αναρριχητικά, θάμνους και δασικά δέντρα ενώ στις μολύνσεις πολυετών φυτών έχουν αναφερθεί η φράουλα, η πατάτα και το καρότο.
Συχνότητα και σπουδαιότητα :Η ασθένεια είναι διεθνώς διαδεδομένη και εντοπίζεται σε εύκρατες και τροπικές περιοχές.
Συμπτώματα και παραλλαγές της ασθένειας:
Τα πρώτα συμπτώματα της σήψης ρίζας της Αrmillaria είναι η ελλιπής ανάπτυξη ή μαρασμός των βλαστών, τα μικρά, κίτρινα φύλλα και η πρώιμη φυλλόρροια.
Η διάγνωση στις προσβεβλημένες περιοχές γίνεται στο φλοιό, το περίβλημα της ρίζας, και στις ρίζες. Λευκές βεντάλιες μυκηλίων σχηματίζονται μεταξύ φλοιού και ξύλου. Αρχικά τα προσβεβλημένα δέντρα είναι σκόρπια, αλλά λόγω της διάδοσης του μύκητα απ' το αρχικό σημείο της μόλυνσης, εμφανίζονται κυκλικές περιοχές μολυσμένων δέντρων.
Επειδή οι συγκεκριμένοι μύκητες εγκαθίστανται κατά κανόνα στις ρίζες, η ανίχνευσή τους είναι δυσχερής εκτός αν εμφανιστούν χαρακτηριστικοί μύκητες σαν μανιτάρια γύρω από τη βάση του δέντρου ή τα συμπτώματα καταστούν φανερά στη στεφάνη ή στο κάτω μέρος του μίσχου .
Κύκλος ασθένειας:
Η Αrmillaria mellea δεν είναι μόνιμα εγκατεστημένη εντός του εδάφους και πρέπει να επιβιώνει ως μυκήλια ή ριζόμορφα σε μεγάλες ρίζες και μίσχους.
Πάνω σ' αυτές τις ρίζες ή τους μύκητες, ο μύκητας παραμένει ζωντανός για χρόνια, σαν παράσιτα σε ζωντανούς ιστούς που παίζουν ρόλο ξενιστή ή σαν σαπρόφυτα σε νεκρό υλικό από ξύλο.
Ο μύκητας διασπείρεται με την επαφή με τη ρίζα ή μέσω ριζόμορφων, μαύρων χορδών από μυκητησιακά μυκήλια, οι οποίες μπορούν να αναπτυχθούν σε κάποιες αποστάσεις εντός του εδάφους και να έρχονται σ΄επαφή και να διαπερνούν τις ρίζες του εσπεριδοειδούς. Η ασθένεια εισβάλλει στις ρίζες και τη στεφάνη, περιτυλίγοντας τελικά την περιοχή της στεφάνης και καταστρέφοντας όλο το ριζικό σύστημα. Από το σημείο της μόλυνσης ο μύκητας εισβάλλει στις πλάγιες ρίζες και την περιοχή της στεφάνης, απ' όπου διαχέεται ως λευκά μυκήλια (σε πλάκες) στην περιοχή μεταξύ φλοιού και ξύλου. Αυτό διαφοροποιεί την Αrmillaria από άλλους μύκητες που προκαλούν σήψη στο ξύλο. Το χειμώνα η Αrmillaria συχνά σχηματίζει τσαμπιά μυκήτων στη βάση των μολυσμένων δέντρων, λίγες μέρες ύστερα από μια βροχόπτωση. Ο μύκητας χρειάζεται υγρασία στο έδαφος, γι' αυτό και σπάνια συνιστά πρόβλημα στις έρημες περιοχές.
Αντιμετώπιση:
Η αντιμετώπιση της ασθένειας συνίσταται κυρίως στην πρόληψή της.
Αφού γίνει φανερή η μόλυνση, είναι πολύ δύσκολο να σωθεί το δέντρο. Αποφύγετε την καλλιέργεια σε μέρος που πιθανολογείται να έχει μολυνθεί από Αrmillaria.
Εάν υπάρχουν μολυσμένα δέντρα στον κήπο σας, απομακρύνετέ τα τελείως, και τις ρίζες τους μαζί, και αφήστε τα να ξεραθούν εντελώς πριν τα απομακρύνετε. Επίσης απομακρύνετε τα γειτονικά,φαινομενικά υγιή δέντρα. Αφού εμφανιστούν συμπτώματα σ' ένα δέντρο, το πιθανότερο είναι πως η ασθένεια έχει φτάσει μέχρι τις ρίζες των γύρω δέντρων. Για να ετοιμαστούν τα μολυσμένα μέρη για επαναφύτευση, απομακρύνετε και καταστρέψτε όλες τις ρίζες που έχουν διάμετρο 1,2-2,5 εκ., και αποστειρώστε την περιοχή.
