Όνομα εντόμου: Aphis spiraecola, A. gossypii, A. citricola, Toxoptera aurantii, Myzus persicae
Φάσμα προσβαλλομένων:
Η ψείρα με τα αρκετά είδη εμφανίζεται σ' όλο τον κόσμο, αλλά περισσότερο εντοπίζεται όπου τα δέντρα είναι φυτεμένα σε πυκνές σειρές και το κλίμα εύκρατο.
Συχνότητα και σπουδαιότητα:
Οι ψείρες γενικά δε συνιστούν πρόβλημα στα εσπεριδοειδή, εκτός από τα νεαρά δέντρα. Η άμεση ζημιά που προκαλούν οι ψείρες με την αναρρόφηση, έχουν ελάχιστη σημασία. Η σπουδαιότητά τους έγκειται στη μεταφορά των ιών.
Συμπτώματα :
Οι ψείρες τρέφονται με τα μπουμπούκια και την κάτω πλευρά των φύλλων. Σε νεαρά δέντρα και νέους βλαστούς σε παλαιά δέντρα, δεν είναι ασυνήθιστο οι ψείρες να προκαλέσουν περιτύλιξη των φύλλων και έκκριση μελιτώματος.
Περιγραφή του εντόμου:
Οι ψείρες έχουν μήκος 1-4 χιλ., με σώμα επίμηκες.Tο σώμα τους είναι μαλακό, το χρώμα ανοιχτοπράσινο ή κιτρινοπράσινο, και όταν έχει ζέστη έως ανοιχτό ροζ.Κάμπιες και ενήλικες μοιάζουν. Μικρό μέρος των ενηλίκων διαθέτει φτερά. Σημαντικά σημεία αναγνώρισης είναι οι σωλήνες στο υπογάστριο, στην πίσω πλευρά του εντόμου. Αυτοί οι δύο μακριοί, σκούροι σωλήνες χαρακτηρίζουν μόνο τις ψείρες.
Κύκλος ζωής:
Tα έντομα διαχειμάζουν ως αυγά στους κύριους ξενιστές. Στη διάρκεια της άνοιξης οι πρώτες γενιές δημιουργούν μικρές ή μεγάλες αποικίες. Η υψηλή πυκνότητα του πληθυσμού καταδεικνύει ότι πρόκειται για ψείρες με φτερά. Υπάρχουν τύποι επιθετικοί, που πετούν στους αγρούς ψάχνοντας για χρήσιμα φυτά, με μαλακό μίσχο.
Στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας οι ψείρες μεταβιβάζουν τον ιό. Στα συγκεκριμένα φυτά οι ψείρες αναπαράγονται πολλές φορές στη διάρκεια του καλοκαιριού. Στην αρχή του φθινοπώρου εμφανίζονται γυναικοειδείς και αργότερα οι ανδροειδείς.
Οι γυναικοειδείς πετούν κι επιστρέφουν στον κύριο ξενιστή, ενώ τα αρσενικά που έχουν φτερά, τις ακολουθούν. Είναι η μόνη μορφή φυλετικού πολλαπλασιασμού -όλες οι άλλες μορφές πολλαπλασιασμού είναι μέσω παρθενογένεσης. Ποτέ οι ψείρες δεν εναποθέτουν το καλοκαίρι τα αυγά τους, είναι ζωοτόκες, και μόνο η συνεύρεση πριν το χειμώνα παράγει αυγά.
Αντιμετώπιση:
Κάποιες ασθένειες μυκητησιακές, παρασιτικές και καταστροφικές, συνήθως διατηρούν τον πληθυσμό της ψείρας σε επίπεδο που δεν της επιτρέπει να προκαλέσει καταστροφές. Ένας μέτριος πληθυσμός μπορεί να θεωρηθεί ευνοϊκός σε ώριμα δέντρα, επειδή οι ψείρες και το μελίτωμα συνιστούν καλή τροφή για πολλούς φυσικούς εχθρούς άλλων εντόμων στις αρχές της περιόδου.
Σπάνια ωφελεί ο χημικός ψεκασμός. Πράγματι, οι ψείρες έχουν αναπτύξει αντίσταση σε κάποια χημικά συστατικά. Το ενεργό συστατικό που θα χρησιμοποιήσουμε, πρέπει να σέβεται πάνω απ' όλα τους φυσικούς της εχθρούς.
