Όνομα εντόμου: Panonychus citri
Φάσμα προσβαλλομένων: Εσπεριδοειδή.
Συχνότητα και σπουδαιότητα:
Tο κόκκινο ακάρι βρίσκεται οπουδήποτε καλλιεργούνται εσπεριδοειδή. Είναι μεγάλο πρόβλημα όπου υπάρχει ζέστη και ξηρασία.
Συμπτώματα :
Στα φύλλα το ακάρι προκαλεί σειρά στιγμάτων ορατή στην επάνω επιφάνεια. Ο προσβεβλημένος ιστός κιτρινίζει ή ασπρίζει ή παίρνει εμφάνιση μπρούτζινη. Αν η μόλυνση είναι σοβαρή, τα στίγματα γίνονται νεκρωτικές περιοχές (κοινώς κατάπτωση μεσοφυλλίου). Στο τέλος τα φύλλα πέφτουν και τα κλαράκια ξεραίνονται.Παρόμοια συμπτώματα εμφανίζονται και στους πράσινους καρπούς, αλλά εξαφανίζονται όταν ο καρπός αλλάξει χρώμα. Αν μεγάλος πληθυσμός αρχίσει να τρέφεται από ένα σχεδόν ώριμο καρπό, οι κηλίδες που μοιάζουν ασημένιες, ίσως επιμείνουν. Αν ο καιρός είναι ζεστός, τα έντομα μπορεί να κάνουν το φρούτο να μοιάζει ηλιοκαμένο.
Περιγραφή του εντόμου:
Τα ενήλικα θηλυκά είναι ωοειδή και σφαιρικά. Το αρσενικό είναι μικρότερο με λεπτότερο υπογάστριο.
Παράγει πολύ λίγο μετάξι.
Κύκλος ζωής:
Κάθε θηλυκό εναποθέτει 20 έως 50 αυγά ανά 2 έως 3 την ημέρα, και στις δύο μεριές των φύλλων. Ο κύκλος ζωής από αυγό έως αυγό μπορεί να είναι σύντομος, ακόμα και μόλις 12 ημέρες όταν κάνει ζέστη. Δυο δημογραφικές αιχμές παρατηρούνται: η μια την άνοιξη ή στο τέλος του καλοκαιριού και η άλλη το φθινόπωρο ή στις αρχές του χειμώνα. Αυτό μπορεί να οφείλεται τόσο στο κλίμα , όσο και στην κατάσταση του φυλλώματος. Το έντομο θρέφεται με καρπούς, φύλλωμα και μερικές φορές με νεαρά κλαδιά. Βρίσκεται και στις δύο επιφάνειες του φύλλου αλλά εμφανίζεται κυρίως στην επάνω. Προτιμά τα νεαρά αλλά σκληρά φύλλα που βρίσκονται στην περιφέρεια του δέντρου. Γρήγορα μολύνει άλλα δέντρα αιωρούμενο από μια μεταξωτή κλωστή η οποία μεταφέρεται από τον άνεμο. Το ακάρι παράγει πολλές γενιές μέσα σ' ένα χρόνο.
Αντιμετώπιση:
Το κόκκινο ακάρι συνιστά μεγαλύτερο πρόβλημα όταν υπάρχει ζέστη και ξηρασία.
Τα εσπεριδοειδή ανέχονται μεγαλύτερους πληθυσμούς απ' ό,τι πιστεύαμε μέχρι πρόσφατα, και η κατά κανόνα δεν απαιτείται θεραπεία σε υγιείς κήπους κάτω από βιολογικό πρόγραμμα.
Τα έντομα είναι περισσότερα την άνοιξη και το φθινόπωρο, ειδικά σε κήπους όπου καταστρέφονται οι φυσικοί τους εχθροί λόγω της χρήσης εντομοκτόνων ευρέος φάσματος.
Τα αρπακτικά αραχνίδια, τα αρπακτικά έντομα και ιοί, έχουν αποφασιστική συμβολή στην αντιμετώπιση του εντόμου. Σημαντικότερος φυσικός εχθρός του είναι το αρπακτικό αραχνίδιο Euseius stipulatus. Αυτά τα ευνοϊκά αραχνίδια μπορούν να εγκατασταθούν πριν τα κόκκινα ακάρεα στα εσπεριδοειδή, και είναι πολυάριθμα γιατί θρέφονται και από τη γύρη, και από τις κάμπιες και το νέκταρ και το μελίτωμα. Επιτίθενται κυρίως όταν το ακάρι είναι σε στάδιο προ της ωρίμανσης.
Άλλοι διώκτες του είναι τα dustywind, Conwentzia barretti, Ambliseius californicusκαι Phytoseiulus persimilis.
Επιπροσθέτως, μια ασθένεια που προκαλείται από έναν ιό ειδικά στο κόκκινο ακάρι των εσπεριδοειδών, είναι πολύ διαδεδομένη στις περιοχές όπου καλλιεργούνται εσπεριδοειδή. Η ασθένεια καθίσταται επιδημική κάτω από ζεστό και ξηρό καιρό, όταν τα ακάρεα βρίσκονται ψηλά, και μειώνει πολύ τον πληθυσμό τους. Τα συμπτώματα των ακαρέων που έχουν προσβληθεί από τον ιό συμπεριλαμβάνουν άκαμπτη κίνηση, περιτύλιξη των ποδιών κάτω από το σώμα, και στο τέλος αποσύνθεση του σώματος.
Εκτός από τους διώκτες και τον ιό, η υψηλή θερμοκρασία και η χαμηλή υγρασία επίσης εξουδετερώνουν το ακάρι. Τα ακάρεα αυξάνουν την αναπαραγωγή τους σε δέντρα που έχουν πολύ νερό. Το σωστό πότισμα μειώνει τις πιθανότητες ταχείας αναπαραγωγής.
Χημική αντιμετώπιση:
Τα αραχνοκτόνα που αντιμετωπίζουν το κόκκινο αραχνίδιο των εσπεριδοειδών συμπεριλαμβάνουν τα dicofol, propargite, fenbutatin oxide, pyridaben και έλαιο. Κάποια απ' αυτά θα πρέπει να προτιμηθούν έναντι άλλων. Τα Dicofol και pyridaben θα πρέπει να καταταγούν στο μέσον των επιλογών μας, γιατί δρουν κυρίως κατά αραχνιδίων και έχουν ελάχιστη επίδραση στα ευνοϊκά έντομα. Αμφότερα όμως είναι τοξικά απέναντι στα αρπακτικά όπως το Euseius tularensis.
Το Propargite είναι προτιμότερο από το dicofol γιατί σε μικρές ποσότητες είναι σχετικά μη τοξικό για τα ευνοϊκά έντομα.
Οι ψεκασμοί με πετρελαιοειδή είναι σχετικά αποτελεσματικοί για αρκετούς μήνες. Το έλαιο χρησιμοποιείται συχνά ως αραχνοκτόνο, επειδή είναι φθηνό και συνδυάζεται εύκολα με την καταπολέμηση άλλων εντόμων. Το Fenbutatin oxide έχει τη μικρότερη επίδραση σε όλους τους φυσικούς εχθρούς του αραχνιδίου. Το Euseius tularensis διαφέρει στην ανοχή απέναντι στα διάφορα αραχνοκτόνα και εντομοκτόνα αφού κάποιοι πληθυσμοί του αντέχουν σε πολλές ουσίες στις οποίες έχουν εκτεθεί στο παρελθόν.
