Όνομα εντόμου: Tetranychus urticae
Φάσμα προσβαλλομένων:
Το αραχνίδιο είναι εξαιρετικά πολυφάγο και επιτίθεται σε άνω των 200 διαφορετικών ειδών: άγρια φυτά, καλλωπιστικά, λαχανικά, οπωροφόρα. Ιδιαίτερα καταστροφικό αποδεικνύεται στο αμπέλι, φασόλι, λυκίσκο, βαμβάκι, τριφύλλι, ηλίανθο και οπωροφόρα δέντρα.
Συχνότητα και σπουδαιότητα:
Η δυνητική ζημιά ποικίλει από χρόνο σε χρόνο και σχετίζεται με την ποσότητα του ύδατος και τη ζέστη.
Συμπτώματα :
Για να σιτιστεί το αραχνίδιο επιτίθεται στα φύλλα και απορροφά τον οπό. Ο ελαφρός παρασιτισμός έχει ως αποτέλεσμα κίτρινες ή καφέ κηλίδες ανάμεσα στα νεύρα του φύλλου.
Σωροί ξερών, καφέ φύλλων και άφθονες μεμβράνες καταδεικνύουν βαρύ παρασιτισμό, που αν ενισχυθεί με την πίεση του νερού, οδηγεί στην αποβολή φύλλων και καρπών.
Περιγραφή του εντόμου:
(Arachnida; Acari; Tetranychidae)
Tα ενήλικα έχουν δύο χαρακτηριστικές μαύρες κηλίδες στην πλάτη, και 4 ζεύγη ποδιών. Το θηλυκό έχει μήκος 0,5 χιλ. Το αρσενικό είναι μικρότερο και λεπτό (μήκος 0,3 χιλ.). Τα αυγά είναι σφαιρικά, με διάμετρο μικρότερη του 0,1 χιλ., λείο, λευκό και διαφανές μετά την εναπόθεση, ενώ πριν την εκκόλαψη γίνεται αδιαφανές.
Η κάμπια έχει μειωμένο μέγεθος και 3 ζεύγη ποδιών.
Κύκλος ζωής:
Η ιδανική του εξέλιξη απαιτεί θερμοκρασία μεταξύ 23 και 30 °C και σχετική υγρασία κάτω του 50%.
Όλα τα στάδια του αραχνιδί ου διαχειμάζουν σε προστατευμένα τμήματα του δέντρου όπως ο ομφαλός της ομφαλοφόρου πορτοκαλιάς, και το σημείο όπου το κοτσάνι ακουμπά στον καρπό.
Αν ο καιρός είναι ήπιος, τα αραχνίδια συνεχίζουν να διατρέφονται και να αναπαράγονται ακόμα και στη διάρκεια του χειμώνα. Η δραστηριότητα αυξάνεται στα τέλη της άνοιξης και κορυφώνεται το καλοκαίρι.
Το αραχνίδιο πρωτοεμφανίζεται στο κάτω μέρος των φύλλων και όταν δημιουργηθεί μεγάλος πληθυσμός, και στο πάνω μέρος, ακόμα και στον καρπό.
Καλύπτουν τα φύλλα και τους καρπούς με χαρακτηριστική μεμβράνη.
Τα ανώριμα αραχνίδια αλλάζουν περίβλημα τρεις φορές πριν ενηλικιωθούν. Κάτω από ιδανικές συνθήκες, μια γενιά ολοκληρώνεται σε 7 ημέρες. Το T. urticae μπορεί να παραγάγει 6-7 θερινές γενιές.
Αντιμετώπιση:
Υπάρχουν αρκετοί διώκτες για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του αραχνιδίου αυτού. Μεταξύ αυτών:
Scolothrips sexmaculatus
Amblyseius californicus
Phytoseiulus persímilis.
Suymus mediterraneus
Stethorus spp.;
Orius
Cyrtopeltis tenuis
Scelothrip,
Aelothrips και Frankliniella.
Euseius tularensis
Χημική αντιμετώπιση:
Στην περίπτωση της χημικής αντιμετώπισης, χρησιμοποιούμε τα πλέον επίλεκτα αραχνοκτόνα για να συντηρήσουμε τον πληθυσμό των φυσικών εχθρών του αραχνιδίου. Τα αραχνοκτόνα που συνιστώνται για την αντιμετώπισή του συμπεριλαμβάνουν τα dicofol propargite, fenbutatin oxide, και έλαια.
Τα dicofol και pyridaben είναι ενδιάμεσης προτίμησης γιατί δρουν κυρίως κατά του αραχνιδίου και έχουν ελάχιστη επίδραση στα ευνοϊκά έντομα που βοηθούν την καταπολέμησή του. Είναι όμως τοξικά. Το Propargite είναι προτιμότερο από το dicofol γιατί σε μικρές ποσότητες είναι σχετικά μη τοξικό για τα ευνοϊκά έντομα.
Οι ψεκασμοί με πετρελαιοειδή είναι σχετικά μη τοξικοί για τους φυσικούς εχθρούς, αλλά εξουδετερώνουν και τοEusieus tularensis. Το Fenbutatin oxide έχει τη μικρότερη επίδραση σε όλους τους φυσικούς εχθρούς του αραχνιδίου.
