Παθογόνο αίτιο: Sclerotinia fructigena Pers.
Ξενιστές: μηλιά, αχλαδιά, κυδωνιά, πυρηνόκαρπα
Εμφάνιση και Σημασία:
Είναι μια πολύ συχνή ασθένεια των οπωροφόρων δένδρων. Το παράσιτο που διεισδύει από τις πληγές, αποτελεί το έναυσμα της σήψης των καρπών της μηλιάς και της αχλαδιάς. Ο μύκητας προσβάλει τα πλήρως ανεπτυγμένα και σχεδόν ώριμα φρούτα στα δένδρα ταυτόχρονα με μηχανικούς τραυματισμούς των καρπών, μετά από χαλάζι και μετά από μάσηση των καρπών από έντομα. Η μάρανση των ανθέων και των βλαστών είναι μάλλον σπάνια.
Συμπτώματα και Εξέλιξη της ασθένειας:
Καφέ κηλίδες σήψης εμφανίζονται στους προσβεβλημένους καρπούς. Οι κηλίδες συνεχώς μεγαλώνουν και τελικά επεκτείνονται σε όλη την επιφάνεια των καρπών. Γύρω από το σημείο μόλυνσης εμφανίζεται μούχλα σε κυκλική μορφή στους πεσμένους καρπούς ή σ’ αυτούς που έχουν παραμείνει στο δένδρο. Το μυκήλιο του μύκητα απομυζεί ολοκληρωτικά τον καρπό, ο οποίος γίνεται σκληρός, μουμιοποιείται και πιθανά να μαυρίσει. Ο μύκητας εξαπλώνεται στους αποθηκευμένους καρπούς – ιδιαίτερα αν βρίσκονται κοντά ο ένας στον άλλο – από τους επιδερμικούς πόρους ή τα φακίδια.
Κύκλος της ασθένειας:
Επειδή ο μύκητας την άνοιξη αναπτύσσεται πολύ αργά, μολύνει καρπούς αντί για άνθη. Στις περιπτώσεις όπου ο καρπός είναι δρύπη, η μόλυνση με μονίλια του άνθους γίνεται από τον μύκητα Monilia laxa, όχι από τον Monilia fructigena. Στους σάπιους καρπούς σχηματίζονται αποικίες μούχλας όπου υπάρχει μαζική παραγωγή κονιδίων. Διασπείρονται με τον άνεμο και τα έντομα όπου μπορεί να προκαλέσουν και επιδημική μόλυνση.
Έλεγχος:
Η αποτελεσματικότητα της προστασίας εξαρτάται από την επιτυχή αντιμετώπιση των εντόμων και την απομάκρυνση των μουμιοποιημένων καρπών που παραμένουν στα δένδρα. Κατά την διάρκεια του καλοκαιριού, η προστασία ενάντια στο φουζικλάδι και τα χημικά που χρησιμοποιούνται για τον σκοπό αυτό παρέχουν ικανοποιητικό έλεγχο, ιδιαίτερα αν συμπληρώνονται με ένα ψεκασμό πριν την συγκομιδή που παρέχει επαρκή προστασία ενάντια στις μετασυλλεκτικές ασθένειες.
